Op vrijdagochtend 10 mei 1940 werden veel Nederlanders wakker van het gebrom van vliegtuigen, ontploffende bommen en het geratel van tanks. Duitse soldaten waren de grens over getrokken. De oorlog was begonnen. Het Nederlandse leger was veel te zwak om de Duitse aanval te kunnen afslaan. Nadat de Duitsers het centrum van Rotterdam hadden gebombardeerd, en dreigden andere steden dezelfde behandeling te geven, besloot de Nederlandse legerleiding te capituleren. De regering en de koningin waren toen al uitgeweken naar Engeland.De mensen in die tijd waren bang dat er iets ergs zou gebeuren met hun en met hun familie.

In de Tweede Wereldoorlog werden bepaalde mensen bedreigd. Zoals zigeuners en mensen, die anders dachten dan de bezetters. Hitler had alle politieke partijen die het niet met hem eens waren, verboden. Misschien ken je het verhaal van Anne Frank en andere Joodse mensen die apart werden gezet. Als mensen apart behandeld worden, noemen we dat discriminatie. De nazi's gaven in de Tweede Wereldoorlog de Joden de schuld van allerlei problemen. Tegen hen werd gezegd: `Jullie zijn niet veel waard. Jullie horen hier niet. Joodse kinderen mochten niet meer naar een gewone school, samen met de andere kinderen. Ze werden apart gezet. Er werden bordjes voor de ramen gehangen met `Verboden voor Joden' erop. Wandelen in het park mocht ook niet meer. Weer een poosje later moesten ze een gele Davidsster met het woord Jood erop op hun jas dragen, zodat iedereen kon zien dat ze Joden waren

Op het laatst moesten de Joden allemaal in een aparte wijk wonen. Ze werden opgeroepen om zich te melden of opgepakt op straat. Ze werden gevangen gehouden in het Kamp Westerbork in Drenthe. Vanuit Westerbork werden ze met lange treinen weggevoerd naar de concentratiekampen in Duitsland en Polen. Daar werden ze gevangen gehouden of vermoord in gaskamers. De meesten van hen zijn er niet levend uitgekomen. Voor 104.000 Joodse mensen in ons land betekende de oorlog het einde van hun leven. De overlevenden zijn nog verdrietig als ze er aan denken. Ook nu nog. Ook al is de Tweede Wereldoorlog al lang voorbij. maar die verschrikkelijke gedachte dat ze zo oneerlijk werden behandeld ,dat is natuurlijk verschrikkeklijk om aan herinnerd te worden.

Om deze mensen te helpen en te steunen kun je 2 minuten stilzijn op 4 mei dan herdenken wij de doden die gevallen zijn tijdens de tweede wereldoorlog